Gezelligheid, samen eten en leren van elkaars cultuur en geloofsovertuiging: voor Kim Leusink, derdejaars student Onderwijsassistent, typeert dat deze bijzondere en mooie avond. Kim is een van de ongeveer acht enthousiaste studenten die meehielpen bij de voorbereiding van de maaltijd. Zelf zorgde ze voor het nagerecht: ‘Ik heb taarten gebakken.’
Familie en vrienden
Klasgenoot Achraf Ouhamid, die ook meehielp, had voor deze maaltijd theeglazen en loempia’s – ‘gemaakt door mijn moeder’ – meegenomen. Voor hem is het vasten niet zwaar: ‘Ik doe het al vanaf mijn achtste, negende jaar. Ik sport er ook bij, doe aan zaalvoetbal. Vind het eigenlijk zelfs lekkerder dan anders. Ook omdat de Ramadan voor moslims een gezellige maand is, een maand waarin we samen zijn, samen bidden, echt close zijn met familie en vrienden.’
Om te begrijpen waarom moslims vasten, at en dronk Kim zelf ook de hele dag niet: ‘Ik weet er wel veel van, ik vraag Achraf ook wel eens wat over zijn cultuur, maar was toch heel benieuwd hoe het voelt. Misschien haal je er wel een bepaalde kracht uit en de enige manier om dat te ontdekken is meedoen. ‘Vanochtend ben ik om vier uur opgestaan om voor het laatst, voor half vijf, wat te eten en te drinken. Maar het niet naar muziek kunnen luisteren, vond ik het lastigste. Maar op zich is het goed vol te houden.’
Begrip en respect
De Iftar is georganiseerd, bedacht en voorbereid – met hulp van studenten – door docenten Mona Azriouil en Meltem Kuczkowski. Het idee ontstond pas een paar weken geleden en de belangstelling was meteen overweldigend. Iets waar ze allebei heel blij mee zijn, ook vanwege de achterliggende gedachte van de Ramadan.
Meltem legt uit: ‘Het is een maand van bezinning waarin extra aandacht is voor verdraagzaamheid, vrijgevigheid, liefdadigheid en saamhorigheid. Vroeger – en nu ook nog – was het bijvoorbeeld heel gebruikelijk dat je een bord eten van je Turkse buren kreeg of gewoon kon aanschuiven. Dat gevoel wilden wij delen met onze studenten, collega’s en andere geïnteresseerden.’
Mona vervolgt: ‘Zo’n maaltijd brengt mensen dichter bij elkaar, zorgt voor begrip en onderling respect. Daar waar studenten eerst aannames deden, stellen ze nu vragen die ze eerder niet durfden te stellen.’
Tijdens de Ramadan sta je ook stil bij mensen die het minder goed hebben. Mona: ‘Daarom hebben we tijdens de Iftar geld ingezameld voor Stichting Bram Lelystad, een lokale stichting die ouders van kinderen met autisme en ad(h)d ontlast.’
Verbinding
Speciale gast was Madelon van Noort, wethouder voor onder andere Onderwijs, Integratie en Cultuur in Lelystad. Wat haar naast de lekkernijen – ‘ik houd zelf ontzettend van Marokkaans eten’ – vooral aansprak was het verbindende aspect: ‘Het is heel belangrijk om elkaar en elkaars cultuur te leren kennen en te respecteren. Zeker in het onderwijs, want daar komt iedereen samen, daar gebeurt het.’
Teamleider Sandra de Vries is enorm enthousiast: ‘Wij zijn een kleine mbo-locatie, maar de achtergronden en culturen van onze studenten zijn zo divers. Tegelijk is dat ook de kracht van deze plek: iedereen kent elkaar en wil elkaar ook leren kennen. Als we willen dat integratie een plek krijgt in het onderwijs en de samenleving, dan gaat dit bijdragen. Want al mijn studenten weten dit over vijf jaar nog; eten verbindt altijd. Ik hoop ook dat we initiatieven als deze blijven houden, bijvoorbeeld rond andere feesten. Zo leren we van elkaar.’
Sandra besluit: ‘Het begint bij de kracht van iemand die een idee heeft wat iedereen vervolgens omarmt.’ ‘En’, vult Meltem aan, ‘als studenten het dan gaan organiseren, kunnen ze ook aantonen dat ze voor hun opleiding actief bezig zijn met burgerschap en diversiteit.’