Hoewel de wereld ook in India verandert en tot nieuwe inzichten komt, worden gehandicapten daar nog vaak uitgesloten. ‘Het is ongelofelijk om te beseffen dat sommige mensen hun gehandicapte baby gewoon op straat achterlaten, als prooi voor de straathonden’, zegt vierdejaars student Maayke Hulsink.
Zorgplannen gemaakt
‘Van zoiets krijg ik de rillingen, ik kan het me écht niet voorstellen!’ Ze blikt samen met medestudent Mariam Alhamdani en docenten Janneke Meursing en Diny Riemersma terug op een zeer indrukwekkend verblijf van drie weken bij woonboerderij Umang van de Stichting Kinderen van Bal Anand bij Mumbai.
Daar vonden vijftien gehandicapte weeskinderen na hun 18e een plekje. De India-gangers zijn diep onder de indruk. ‘Ik kan nauwelijks omschrijven wat we allemaal hebben meegemaakt’, zegt Mariam. ‘Het was heel heftig, maar mooi tegelijk. Eigenlijk wil ik meteen wel weer terug. Ik heb het gevoel dat het niet af is. Zo hebben we zorgplannen gemaakt, die had ik graag nog wel geïntroduceerd zien worden. Maar helaas was de tijd alweer om.’
Hoop bieden
Umang betekent hoop, en dat is wat de stichting de bewoners wil bieden. Het is zoveel mogelijk een zelfvoorzienende woonboerderij, met een directrice, een ‘uncertified nurse’, verzorgenden, een ‘social worker’, een docent en een kok. De bewoners hebben vrijwel allemaal een geestelijke beperking en/of zijn lichamelijk gehandicapt. De studenten hielpen met het wassen en verzorgen van de bewoners, ze gaven workshops en deden leuke activiteiten.
‘Er is een chronisch gebrek aan personeel waardoor de ontwikkelingen slechts stapje voor stapje ingezet kunnen worden’, legt Janneke uit. ‘Dus elke hulp grijpen ze met beide handen aan.’ De studenten herintroduceerden de douchestoel, maakten samen met de enthousiaste bewoners naamarmbandjes en leerden de medewerkers bijvoorbeeld wat te doen bij epileptische aanvallen. ‘Het was leuk om te zien dat ze het geleerde ook meteen toepasten’, zegt Mariam.
Ze is onder de indruk van de positieve filosofie van de Stichting. ‘Ze spreken daar niet over “disabled”, maar over “differently abled and to be valued as they are”, dat vind ik heel mooi.’ Diny knikt. ‘Iedereen wordt er geaccepteerd zoals hij is. Elk persoon is waardevol. Dat voel je er echt.’
Stage goed voor zelfstandigheid
Eerder dit jaar bezochten studenten Maatschappelijke Zorg uit Zwolle hetzelfde project in India. Landstede timmert goed aan de weg wat betreft internationalisering. Want een buitenlandse stage voegt veel toe aan de opleiding. Dat blijkt uit onderzoek van I-CNN, het Internationaal Consortium Noord-Nederland, een samenwerkingsverband van het Alfa College, ROC Friese Poort en Landstede.
Als effect van een buitenlandse stage scoort de ontwikkeling van zelfstandigheid het hoogst. Verder leren de studenten er andere culturen door kennen en het is goed voor de ontwikkeling van vreemde talen. Bovendien staat het mooi op het CV.
Leren van positiviteit
Maayke en Mariam weten het nu uit eigen ervaring. ‘Je steekt van zo’n bezoek aan India heel veel op. Het is een totaal andere cultuur, heel moeilijk te bevatten met ons Nederlandse brein. Er is armoede, het is onhygiënisch, men drinkt uit rivieren waarin men zich wast, maar de mensen in Umang zijn zo positief en dankbaar. Ze hebben voldoende te eten en worden prima verzorgd met de middelen die er zijn. Van die positiviteit kunnen wij nog veel leren.’